اثر نامنظمی های ایجاد شده در ارتفاع و پلان بر رفتار لرزه ای ساختمان بتنی منظم

در مناطق شهری، کمبود زمین و افزایش تقاضا، از جمله عواملی هستند که کارفرمایان را مصمم به ایجاد تغییراتی در کاربری، هندسه و ارتفاع ساختمان های موجود، از طریق گسترش در پلان یا اضافه کردن طبقات می نمایند. این تغییرات معمولا با توجه به ظرفیت صورت می گیرند، اما نامنظمی هایی را بر ساختمان تحمیل می کنند که بی شک بر رفتار لرزه ای آن تاثیر گذار است. در این پژوهش عملکرد ساختمان های بتنی با قاب خمشی متوسط گسترش یافته در پلان و ارتفاع، با استفاده از تحلیل های بار افزون و تاریخچه زمانی، در محدوده غیرخطی مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی تاثیر نسبت ابعاد پلان و ارتفاع ساختمان اولیه بر نتایج، برای مدل های مورد مطالعه دو تیپ پلان و سه حالت مختلف ارتفاعی در نظر گرفته شده است. برای تحلیل های خطی و غیر خطی مدل ها از نرم افزارهای etabs و sap2000 استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که رفتار لرزه ای ساختمان های گسترش یافته ضعیف تر از ساختمان های معرفی شده در آیین نامه زلزله ایران است و گسترش های به و جود آمده باعث ایجاد پیچش های مضاعفی در ساختمان شده اند و تغییر مکان های نسبی طبقات در نقاط مختلف پلان با تغییر مکان نسبی مرکز جرم ساختمان های گسترش یافته دارای اختلافاتی هستند که این نشان از توزیع غیر یکنواخت برش طبقات در قاب های مختلف است و همچنین ساختمان های گسترش یافته دارای عملکرد لرزه ای ضعیفتری نسبت به ساختمان های اولیه هستند. این نتایج به این صورت بود که در یک پلان ثابت، مشخص شد که گسترش ها بر ساختمان های کوتاهتر و در یک ارتفاع ثابت، مشخص شد که گسترش ها بر پلان کوچکتر موثرترند. علت این امر را می توان به نسبت وزنی قسمت گسترش یافته به وزن کلی ساختمان نسبت داد که هرچه این نسبت بزرگتر باشد تاثیر گسترش بیشتر خواهد بود.